Nowodworzanin w Kadrze Polski

Łukasz Pięta uczy się w III klasie Gimnazjum nr 1 w Nowym Dworze Gd. Ma 192 cm wzrostu i kocha siatkówkę. Na co dzień reprezentuje klub siatkarski Juranda Malbork. Obecnie stanął przed bramą, która może mieć wpływ na jego przyszłość.
Rozmawiamy z Łukaszem Piętą, gimnazjalistą który za wytrwałość i zamiłowanie do siatkówki dostał życiową szansę w postaci powołania do uzupełniającej kadry narodowej kadetów.
- Opowiedz jak wyglądała twoja przygoda z siatkówką?
- Jeszcze w Szkole Podstawowej nr 1 w Nowym Dworze Gd. grałem w mini siatkówkę pod okiem pana Waldemara Sobczaka. Wtedy z kolegami wygraliśmy rozgrywki powiatowe i mieliśmy jechać do Malborka na etap wojewódzki. Ale drużyna się rozchorowała. Pan Sobczak polecił mnie trenerowi Juranda. Tak zaczęła się moja przygoda z siatkówką na poważnie. W "Jurandzie" gram od pierwszej klasy gimnazjum.
- A dalsza część drogi do reprezentacji kraju?
- Z klubu Jurand Malbork dostałem się do kadry województwa pomorskiego. To było w II klasie. Wiele razy jeździłem na treningi i zgrupowania, aż przyszedł czas, że w barwach województwa grałem w październikowym Turnieju Nadziei Olimpijskich w Milczu. Tam byli trenerzy kadry Polski, którzy prowadzili pomiary, testy i obserwowali grę. Po zawodach wyczytali listę powołanych do kadry.
- Jaka była twoja reakcja kiedy usłyszałeś swoje nazwisko?
- Byłem bardzo zaskoczony i podekscytowany. Trochę nie wierzyłem. Ale że to prawda przekonałem się w dniach 14 - 19 listopada, kiedy miało miejsce pierwsze zgrupowanie kadry narodowej z moim udziałem. To także było w Milczu.
- Trenerzy kadry dali wycisk?
- Na zgrupowaniu czułem się dobrze. Był jeszcze jeden kolega z województwa, z którym razem walczyliśmy w barwach pomorskiego po jednej stronie siatki.
- Jak się oceniasz w porównaniu do innych reprezentantów kadry?
- Na pewno nie jestem najlepszy, ale najgorszy też nie. Myślę, że gdzieś tak w środku.
- Jaka jest twoja rola na boisku?
- Zasięg mojej ręki to 257 cm. Do tego dochodzi wyskok ok. 75 cm. Nie trudno się więc domyślić, że gram na pozycji środkowego atakującego. Podobno moja dobrą stroną jest też blok. W ataku też sobie radzę.
- Lubisz ten sport?
- No pewnie. Siatkówka to moja ulubiona dyscyplina. Odziedziczyłem to po rodzicach, którzy też grali. Może nie w kadrze, ale jeździli po Polsce. Mama np. miała kiedyś propozycję reprezentowania klubu Czarnych Słupsk. Taka reprezentował wiele lat temu Nowy Dwór Gd.
- Co sądzą twoi rodzice o szansie jaką dostałeś?
- Są zadowoleni i dumni ze mnie. Powiedzieli mi kiedyś, żebym nie zmarnował szansy jaką dostałem, bo to może zagwarantować mi dobra przyszłość. Postaram się zrobić wszystko, żeby ich nie zawieść.
- Jak wygląda twój dzień?
- Szkoła, trening, nauka w domu i jak znajdzie się trochę wolnego czasu to przyjaciele i relaks przy komputerze.
- Często trenujesz?
- Na każdych zajęciach z wychowania fizycznego w szkole i trzy razy jeżdżę na treningi do Malborka. W każdy weekend gram mecz ligowy. Mimo tego ten sport wcale mi się nie nudzi.
- Kto jest twoim wzorcem?
- Śledząc na bieżąco wydarzenia w siatkówce, to chciałbym doścignąć Mariusza Wlazłego, też atakującego.
- Twoje marzenia na przyszłość?
- Chciałbym reprezentować Polskę w drużynie seniorów. Grać na jak najwyższym szczeblu. I jeśli będzie taka możliwość to wystartować na olimpiadzie.